Let's 'Stik Belgique' together!

Na mijn deelname aan Let's sti(c)k together van vorige keer, smaakte het naar meer! Toen de criteria voor deze maand bekend werden, begon ik al snel na te denken...

In het kader van haar Stik Belgique - feestmaand, vroeg Flaflinko om een Belgisch patroon dat je nog nooit gebruikte, of een gehackte versie als je het al wel eens maakte. Ik wist meteen welk patroon ik zou gebruiken... De Cisse van Zonen09! Zo'n mooie patronen maakt ze altijd, en de Cisse had ik al een paar maanden gekocht, maar ik durfde er niet aan beginnen. Ik maakte eerst een testversie uit een oude broek van mezelf en die zat als gegoten. Zo gelukkig was ik, want mijn zeer lange en smalle 3-jarige is moeilijk te kleden op broek-gebied.
Enter de eigengemaakte broek! Ik maakte deze broek van een grijze, dikke stof met rek in, van bij Madeline. Ik maakte ze een maat groter dan de testbroek, waardoor ze toch niet zo mooi aansloot. Maar... na een keer wassen paste ze perfect! Ai ai, een goede les voor mij, in het vervolg toch maar stofjes op voorhand wassen! Gelukkig liep het nu goed af...

Het werd een eenvoudige versie, want ik kan eerlijk gezegd niet goed uit aan de versie met zakken... Waarschijnlijk iets dat je gewoon eens moet doen! Ik pepte mezelf wel op om de valse gulp te maken, en dat was zoveel eenvoudiger dan ik verwacht had! Als 'fantasieke' stak ik een okerkleurige paspel onderaan de broekspijpen en achteraan, op de poep!

 

Ik maakte er een mooie okerkleurige t-shirt bij, maar bedacht toen ineens... dat die t-shirt niet aan de criteria beantwoordde! Gelukkig had ik zo nog een Zonen09-patroon liggen, waar ik wat tegenaan keek, de Charlie. Volledig onterecht trouwens, want op een spannend moment na wanneer je het beleg, voor- en achterpand met de kraag moet bevestigen, is dat echt een werk van niets. De werkomschrijving helpt je vlot door alle stappen heen. Hier volgen zeker nog Charlies! Het is eens wat anders dan een gewone t-shirt en toch nog aangenaam om te dragen voor mijn knopen-hatende kleuter!

Het enige nadeel vind ik de heupboord. Die maakt dat het nogal omhoog trekt en dat vind ik niet zo mooi. Bij een volgende versie ga ik eens proberen om de heupboord breder te maken, ofwel om gewoon te verlengen en om te zomen zoals een t-shirt.


Nu ik mijn oudste kabouter helemaal in het nieuw had gestoken, kon ik ook niet achterblijven voor mijn kleinste ukkepuk. Voor hem maakte ik - volledig in Belgische stofjes van About blue fabrics - een outfit die er zo comfortabel uitziet, dat ik hem zelf ook wel zou willen dragen!

Een Fons-en Sien- t-shirt, een gratis patroon van WenSJe, zit echt op 1 2 3 in mekaar. Het is ook een dankbaar patroon voor stof met lijnen. Door de manier waarop de mouw aangezet wordt, heb je daar een leuke variatie van de richting!

 

Voor de broek maakte ik ook gebruik van een gratis patroon, de Oliver broek. Ook dit zit op een zucht in mekaar en is een heel fijn model voor pamperpoepjes :) 

Geen matching outfits voor de broertjes, maar ook zonder dat zijn ze een geweldig duo!

Benieuwd wat de vele andere deelnemers maakten? Ga eens kijken, het zal alweer de moeite waard zijn!

Flaflinko - Just Delphine - Nathalie's Naaisels - Larth - Two Owlettes - Naaiz - 10e Sewing projects - Querida - Stokstaartje doet het zo - Sewing à la carte - Miss Pixie - Girls in Uniform - Blogliesje - Yjonis - Blogrevolution - ViTess - SewBel - Just Just10 - 196 - Woohoo by Davina - Wollebol - Maankindjes - Kreatrien - Wilwarin Couture - Katrienette - Ma'am Musketier - The Needle of Choice - Frullemieke - Vlijtig Liesje Knutselt - Spoetniksels - Molemieke - Naadjes en draadjes - Sewbidoo - Draadjes - Adivastyle - Made for Inka - Crealiefjes - Stoffenspulletjes - Hutsepruts - Marieke Falderieke - Lunatiek - Khadetjes - Lilliepawillie - Naaisgerief

To blog or not to blog...

Dat is de vraag die ik mezelf al meermaals heb gesteld. Deze vraag zat de afgelopen maand ook weer heel storend in mijn hoofd rond te dolen.
Want laat ons eerlijk zijn (zo begin ik dan tegen mezelf te praten), zo geweldig veel tijd heb ik niet om dit blogje uit te bouwen tot wat ik zou willen dat het is.

Ik kijk vol bewondering naar de vele leuke, gezellige en mooie blogs... Te veel om persoonlijk op te noemen, maar ze zijn allemaal zo leuk om te lezen, zo inspirerend... Dat wil ik ook! Ik wil regelmatig iets kunnen posten, ik wil lezers die oprecht geïnteresseerd zijn en reageren op wat ik schrijf.
En dat is niet alles, ik ben ook best bereid om daar moeite voor te doen. Niets komt vanzelf, dat weet ik maar al te best.

Daar zit dan ook juist het probleem. Want ook al wil ik wel meer tijd spenderen aan mijn blog, ik heb die tijd gewoon niet! Mijn werk slorpt tijd (en veel energie!) op, mijn grootste interesse buiten het werk gaat nog altijd uit naar mijn kindjes & vriendlief en daarnaast is er ook nog een huis te houden. Dat laatste is aanzienlijk minder mijn interesse, maar het moet gebeuren, nietwaar?!

De weinige tijd die overblijft, verdeel ik dan over:
* lezen (boeken, blogs, ...)
* sociale media (vooral nu en dan eens vijf minuten tussendoor)
* naaien
* kaartjes maken
* haken
* bakken
* moestuinieren
* ...

Dit allemaal in willekeurige volgorde en volgens seizoen en zin het ene al wat frequenter dan het andere.

Ik bewonder de mensen die naast dit alles ook nog de tijd vinden om van al hun activiteiten mooie, blogwaardige foto's te maken, hele fotoshoots met hun kinderen te organiseren en daar dan een plezant tekstje bij te schrijven!

En nu sprak ik over 'tijd', maar ik moet eerlijk zijn, soms ontbreekt me ook de zin. Want na een werkdag en een drukke avondshift thuis, gebeurt het meermaals dat ik me in de zetel plof met een tas thee en een haakwerkje. Of mijn laptop, om nog wat blogs te lezen die mij bijgevolg nog meer dingen op mijn to do - lijstje geven!

En toch... toch kan ik de knop niet omschakelen in mijn hoofd en zeggen 'ik stop er gewoon mee'. Waarom niet? Ik weet het echt niet, waarschijnlijk omdat ik het eigenlijk ook best plezant vindt, tekstjes schrijven en nadenken over berichten. Ik kan er gewoon niet voldoende mee bezig zijn om er een 'echte' goeddraaiende blog van te maken. En dat frustreert mij.

Dat gezegd zijnde, zal ik hier ineens ook nog eens wat - zeer laattijdige en dan ook nog eens geen mooie - foto's laten zien! Want ik heb ook zomerkleertjes genaaid, jawel!

 Een pofbroekje volgens patroon van Minikrea, want ik hou van pofbroekjes! Het stofje is een restje van de One to Hug winterjas die ik vorige winter maakte. Het t-shirtje had volledig in streepjes moeten zijn, maar in mijn enthousiasme vergat ik de mouw te spiegelen bij het knippen. Teleurstelling alom!

De mouwen werkte ik af met een zigzagsteekje, dat is eens wat anders!

Geen aan-foto's want voor ik het wist, was het te warm en plots... was het broekje te klein! Oeps...

Maar ik had ook nog een restje stof over (van een projectje dat ik ook nog niet liet zien!) waarvan ik een short met pof-effect maakte. Ik gebruikte het patroon van het broekje hierboven, en maakte dat op goed geluk een heel pak korter.

Nog een bijpassende t-shirt erbij en klaar was de zomer-outfit!
Uber-schattig, ik kan het u zeggen! Daar heb ik gelukkig wel aan-foto's van!

Tot zover mijn verhaaltje van vandaag... En wat het antwoord wordt op de titel, daar zal ik nog eens over slapen!

Winterjasje om te knuffelen!

Ik wou het al zooooo lang maken, het babyjasje 'One to hug' van Mind the Whale... maar ik had er de tijd nooit voor. In de herfstvakantie kocht ik het patroon, want het moest er van komen voor mijn kleine baby uit de grootste maat was gegroeid!

Op het Stoffenspektakel kocht ik een lekker warme fleece voering (die stof alleen is al om te knuffelen!) en een jeans-achtig stofje met walvisjes op. Vrolijk voor een baby, en toch niet te licht om tegen het winterse weer te kunnen.

Ik maakte één grote fout bij de voering... De kap paste namelijk helemaal niet mooi op de hals van het lijfje. Ik heb echt veel tijd gespendeerd aan het zoeken hoe dat kwam! Uiteindelijk heb ik het gevonden, net voor ik de schaar erin wou zetten om het overschot van de kap weg te knippen...
Op een bepaald punt moet je het middelste stuk van de kap bijknippen. Het merkteken was bijgevolg ook weggeknipt. Daardoor was het niet meer duidelijk wat de bovenkant en wat de onderkant van de kap was.
Mysterie opgelost, maar maak dat maar eens los hé, zo'n pluche stof!

Ik vind baby's met oortjes op hun muts of kap onweerstaanbaar. Er bestond dan ook geen twijfel over dat mijn jasje ook oortjes moest hebben.

Ik maakte wel een maatje groter dan hij normaalgezien nodig had, omdat het nogal een dikke voering is. Dat maakt dat het jasje nog altijd prima past!

Als sluiting gebruikte ik goudkleurige kamsnaps. Past heel mooi bij het jasje vind ik! Wat ik moet onthouden voor een volgend exemplaar: de bovenste kamsnap moet wat lager staan. Nu kan die heel moeilijk toe als het kapje niet op zijn hoofd staat...

Tenslotte nog een foto met de kleine man in zijn jasje... Helaas van slechte kwaliteit, want hij is bij slecht licht genomen met mijn gsm...

Doopviering - uitnodigingen en bedankjes

In november werd mijn jongste pukkie gedoopt. Geen gezellige maand, maar ik was vastberaden om er wel een gezellige dag van te maken!

Ik maakte zijn uitnodigingen - heel eenvoudig wegens tijdsgebrek - uiteraard zelf! Een mooi groen gemêleerd karton werd door mijn Cameo in grote tags gesneden. Ik stempelde er een achtergrond op, sneed nog een figuurtje uit voor onder een schattige foto, een strookje waar 'uitnodiging' op werd geprint en nog een vosje dat over was van de doopsuiker... en dat was het dan!

Nu ik eraan denk, moet ik de doopsuiker ook nog eens tonen... Zoveel te doen, zo weinig tijd!

Met deze uitnodiging kreeg ik iedereen in de kerk en op het feestje, maar nadien kregen ze ook nog allemaal een bedankje van ons.

Toen Tijn gedoopt werd, maakte ik met glasets en de Cameo een theelichtje met een uiltje op (zijn figuurtje van de doopsuiker) en zijn naam. Ik wou dus iets dat hierbij zou passen, maar toch anders...

Na wat nadenken, wist ik het! Ik kocht kleine bloempotjes en zette mijn Cameo aan het werk met vinyl. Ik sneed een cirkel uit wit, de naam werd uit die witte cirkel gesneden. Uit oranje sneed ik een vosje en met heel veel gepruts en gezucht, kreeg ik dit resultaat...

Je wil niet weten hoe lastig het was om die kleine oogjes te laten kleven terwijl ik de delen er rond weg heb gepeld... Maar het resultaat mag er wezen!

Elk vogeltje zingt zoals het gevouwen is...

In oktober mochten we naar de babyborrel van vrienden. Ze kregen een derde kindje en dat moest gevierd worden!
Maar... zo'n derde kindje, dat wil zeggen dat er al heel wat speelgoed, kleertjes en babyspullen zijn. Normaalgezien wil dat zeggen dat ik dan zelf iets maak, maar met mijn eigen kleine baby én terug aan het werk te zijn, is dat niet echt gelukt.

Dan maar geld geven, al doe ik dat zelden... Daarom zocht ik toch een creatieve manier om dit te geven.

Ik vond een manier om vogeltjes te vouwen van geld. Ik kleefde er lichtjes een oogje op, zorgde voor een leuke achtergrond... kadertje er rond en klaar!

In de wolken...

Bij mijn eerste zwangerschap was ik niet zo op de hoogte van het voordeel van een zelfstandige vroedvrouw. Toen ik na 3 dagen ziekenhuis nog geen uur geslapen had - in totaal - zat ik zo diep in de put, dat ik het niet zag zitten om alsnog iemand te contacteren. Wie weet wat ze me zouden vragen of laten doen!
Bij mijn tweede zwangerschap wilde ik absoluut een positievere ervaring, dus ging ik al op voorhand op consultaties, zodat ik de vroedvrouwen al kende tegen dat ze na de bevalling zouden thuiskomen... en sindsdien ben ik grote fan! Ze waren echt geweldig, dus toen het tijd was om af te ronden, besloot ik de twee vroedvrouwen die me begeleid hadden, een bedankje te geven!

Het thema was snel gekozen, want de praktijk heet 'De wolk'. Ik sneed dit schattige wolkje uit met de Silhouette en etste het op een glazen voorraadpotje. Om eens iets anders te doen dan de klassieke snoepjes en chocolade, vulde ik het met zelfgemaakte granola!

Als bijpassend kaartje sneed ik het wolkje uit wit papier en een gouden rand erachter, omdat zij ervoor gezorgd hadden dat mijn 'wolk' toch altijd een gouden randje had. Dit geheel kleefde ik op een kraft kaartje... Kraft vind ik toch altijd heel mooi als basis voor een kaart, zeker als het een clean & simple is, zoals deze!

En beide ontvangers waren heel blij met hun bedankje!

Over een wikkeldeken en hoe ik dat maakte...

De voorlaatste week van maart 2016 startte mijn bevallingsverlof, vijf weken voor mijn uitgerekende datum. Vijf weken waarin ik tijd had om me voor te bereiden (mijn koffer voor het ziekenhuis was nog niet gemaakt!), om al wat rust op voorhand te nemen én... om mijn naai-ideetjes nog snel uit te voeren, voor de baby geboren zou zijn en ik noodgedwongen een pauze zou moeten nemen op naaigebied.
Ik had nog heel wat wensen om uit te voeren, zoals een aantal t-shirts voor Tijn (omdat ik toen nog dacht dat het effectief zomer zou worden!), een pakje voor de baby, een hoes voor de relax, ...
Toen ik dacht dat mijn lijstje wel volledig was, kwam ik een nieuwe blogpost tegen bij Eefje. Zij maakte een wikkeldeken (ook wel vlinderdeken genoemd) en ik dacht: dat wil ik ook!

Ik ben dan wat gaan googlen, om te weten: 'hoe pak ik dit best aan?' Ik wou niet zo'n echte vlinderdeken, omdat mijn eerste zoontje nogal groot was bij de geboorte. Als Jenne ook zou groot zou zijn, zou dat vlinderdekentje niet lang passen.

Eerste vereiste was dus: een dekentje dat volledig open kon gevouwen worden, zodat het kan meegroeien met de baby.

Ik vond onder andere deze tutorial in het Engels, om me daarbij te helpen. Nadeel bij deze versie vond ik het vaste kapje.

Tweede vereiste dus:  Een kap verkrijgen door elastiek.

Daarvoor vond ik deze uitleg. Ik wilde een elastiek die je zelf kan aanpassen, dus dat zou ik al anders doen.

Nadeel bij vorige twee versies, was dat je veel stof moet wegknippen om die mooie golvende zijkant te bekomen.

Derde vereiste: zo weinig mogelijk stof moeten wegknippen, dus een vierkante vorm van deken, zoals hier.

En tadaaa, een mix van alle dingen die ik ter inspiratie vond...

Ondertussen is de gele elastiek op maat geknipt, zodat er niet langer twee grote lussen aan het dekentje hangen...

 Ik maakte uit katoen een groot vierkant van 110 x 110 cm. Dat speldde ik op de superzachte en warme sweaterstof, om er een even grote lap uit te knippen.
In de katoen maakte ik twee knoopsgaten, elk op 28 cm van de hoek af. Suggestie: in de toekomst zou ik meer centimeters nemen, dit is naar mijn smaak wat te kort. Ik stikte een tunnel van knoopsgat naar knoopsgat, waar de elastiek door werd getrokken. Met stoppertjes zorg ik ervoor dat de elastiek niet in de tunnel verdwijnt.
Ik zette verder een grasgroene paspel tussen beide stofjes, dat geeft toch een mooi afgewerkt effect vind ik.
Het enige wat ik nog moest doen, was velcro om het dekentje te laten sluiten. Toen ik op het punt stond om af te meten waar ik dat juist zou doen, besloot ik dat het zonde was van het mooie dekentje. Ik heb het dus zo gelaten, en mocht het nodig zijn, kan ik er nog altijd velcro op naaien...

Een foto van het dekentje in gebruik...

En wanneer het dekentje niet meer kan gebruikt worden om te wikkelen, haal ik de elastiek eruit en hebben mijn jongens een gezellig dekentje voor in de zetel, of om op te spelen!

Geboren!

Ondertussen is het al twee weken en drie dagen geleden, maar op vrijdag 22 april werden we de trotse ouders van onze mooie zoon Jenne!
De bevalling ging in een speed-tempo. Om halféén 's nachts heb ik (godzijdank!) beslist dat we maar eens naar het ziekenhuis moesten gaan, dus mijn moeder gebeld om bij Tijn te blijven. Om 1 u zijn we gearriveerd op spoed en om 1u50 is Jenne op de wereld gezet! Een bevalling om van te dromen, zullen sommigen denken... en dat is zo, lang heeft het niet geduurd... Maar bewust bevallen zat er niet in en helaas heb ik daarna nog een complicatie gehad waardoor ik onmenselijk veel pijn heb gehad en veel bloed ben verloren.
Ik ben volop bezig om dat een plaatsje te geven en intussen kan ik wel genieten van een wolk van een zoon. Wat een heerlijk kind is Jenne!
Tijn, ons oudste zoontje, was echt een huil (krijs) baby... Jenne is het absolute tegendeel, hij huilt amper en zelfs als hij weent is het niet echt van harte.

Desondanks heb ik mijn handen vol met die kleine ukkepuk, dus mijn blog wordt even achteruit geschoven... Toch laat ik jullie graag meegenieten hoor :)

Doopsuiker en co!

Een jaar en morgen twee maanden geleden stond mijn wereld op z'n kop, want ons zoontje werd toen geboren!
Sindsdien is het leven niet meer hetzelfde, hetgeen zich ook uit in weinig blogposts ;) Maar... wat al héél lang op de planning staat, is een beetje 'stoefen' met mijn doopsuiker, want daar ben ik écht wel trots op (en dat valt niet vaak voor)! Ik heb me creatief kunnen uitleven met het maken van alles, heerlijk!

Nu heb ik eindelijk eens tijd gemaakt om tussen de honderden foto's van zoonlief te gaan zoeken en bewerken, om ze hier te kunnen plaatsen!

Het begon allemaal met het geboortekaartje... Ik wilde graag iets zelf ontwerpen, met papier, om nadien te laten drukken (wegens grote oplage). Graag met een uiltje, maar wel origineel wegens overaanbod aan uiltjes. Dus... het werd een uil in een boom!

Daarna begon het brainstormen over de doopsuiker zelf. Suikerbonen wou ik wel, maar niet te klassiek... 

 Verder wou ik heel graag alles zelf maken, met veel kleurtjes en verschillende materialen. Drie verschillende ontwerpen dus, want het moest ook voor mezelf leuk blijven (en ik kon niet kiezen tussen stof of papier!).
Ik naaide vele uiltjes en ben nu een pak beter in het maken van bochten met het naaimachien! Ook het onzichtbaar toenaaien met de hand is iets wat ik zeer sterk beheers :) Achteraf stempelde ik Tijn z'n naam nog onder de uiltjes op de papieren zakjes (en deed ik een schietgebedje dat hij toch geen meisje zou zijn!)

 Ik wou ook de boom laten terugkomen in de doopsuiker, dus ik experimenteerde met vilt, verschillende vormen van kruin, klei en kleine potjes... en tadaaa... Nadien heb ik ook nog op het lintje aan de bloempotjes zijn naam gestempeld... Kwestie van zo ver mogelijk in het proces feedback te kunnen vragen.

En tot slot, om het ook wat vooruit te laten gaan, gebruikte ik een pinterest-ideetje voor deze zakjes... Een leuk papiertje en kalkpapier erop gestikt, de alombekende uil erop en natuurlijk ook de boom. De stam is een stempel die ik ge-heat-embossed heb, de kruin tekende ik er zelf bij.

Voor de collega's op het werk is een grote lading snoep altijd een succes, dus zo geschiedde... (ik kon het natuurlijk niet laten om de saaie pot een beetje te pimpen!)

En toen alles af was, ging ik naar de Ava, en wat zag ik daar? Een boom, dé boom, MIJN boom! Ik kon het dan ook niet laten om hem mee te nemen (eerst betaald uiteraard) en aan te passen naar het ontwerp van de geboortekaart. Hij staat nog steeds in onze living, wegens nog altijd content met de grote toevalligheid en de goede vondst!

Ik vond dat allemaal ZO leuk om te doen, dat ik jaloers was op zwangere vrouwen die met suikerbonen-accessoires de AVA uitliepen!
Als ik ooit zonder werk val, is dat nog een roeping :)