To blog or not to blog...

Dat is de vraag die ik mezelf al meermaals heb gesteld. Deze vraag zat de afgelopen maand ook weer heel storend in mijn hoofd rond te dolen.
Want laat ons eerlijk zijn (zo begin ik dan tegen mezelf te praten), zo geweldig veel tijd heb ik niet om dit blogje uit te bouwen tot wat ik zou willen dat het is.

Ik kijk vol bewondering naar de vele leuke, gezellige en mooie blogs... Te veel om persoonlijk op te noemen, maar ze zijn allemaal zo leuk om te lezen, zo inspirerend... Dat wil ik ook! Ik wil regelmatig iets kunnen posten, ik wil lezers die oprecht geïnteresseerd zijn en reageren op wat ik schrijf.
En dat is niet alles, ik ben ook best bereid om daar moeite voor te doen. Niets komt vanzelf, dat weet ik maar al te best.

Daar zit dan ook juist het probleem. Want ook al wil ik wel meer tijd spenderen aan mijn blog, ik heb die tijd gewoon niet! Mijn werk slorpt tijd (en veel energie!) op, mijn grootste interesse buiten het werk gaat nog altijd uit naar mijn kindjes & vriendlief en daarnaast is er ook nog een huis te houden. Dat laatste is aanzienlijk minder mijn interesse, maar het moet gebeuren, nietwaar?!

De weinige tijd die overblijft, verdeel ik dan over:
* lezen (boeken, blogs, ...)
* sociale media (vooral nu en dan eens vijf minuten tussendoor)
* naaien
* kaartjes maken
* haken
* bakken
* moestuinieren
* ...

Dit allemaal in willekeurige volgorde en volgens seizoen en zin het ene al wat frequenter dan het andere.

Ik bewonder de mensen die naast dit alles ook nog de tijd vinden om van al hun activiteiten mooie, blogwaardige foto's te maken, hele fotoshoots met hun kinderen te organiseren en daar dan een plezant tekstje bij te schrijven!

En nu sprak ik over 'tijd', maar ik moet eerlijk zijn, soms ontbreekt me ook de zin. Want na een werkdag en een drukke avondshift thuis, gebeurt het meermaals dat ik me in de zetel plof met een tas thee en een haakwerkje. Of mijn laptop, om nog wat blogs te lezen die mij bijgevolg nog meer dingen op mijn to do - lijstje geven!

En toch... toch kan ik de knop niet omschakelen in mijn hoofd en zeggen 'ik stop er gewoon mee'. Waarom niet? Ik weet het echt niet, waarschijnlijk omdat ik het eigenlijk ook best plezant vindt, tekstjes schrijven en nadenken over berichten. Ik kan er gewoon niet voldoende mee bezig zijn om er een 'echte' goeddraaiende blog van te maken. En dat frustreert mij.

Dat gezegd zijnde, zal ik hier ineens ook nog eens wat - zeer laattijdige en dan ook nog eens geen mooie - foto's laten zien! Want ik heb ook zomerkleertjes genaaid, jawel!

 Een pofbroekje volgens patroon van Minikrea, want ik hou van pofbroekjes! Het stofje is een restje van de One to Hug winterjas die ik vorige winter maakte. Het t-shirtje had volledig in streepjes moeten zijn, maar in mijn enthousiasme vergat ik de mouw te spiegelen bij het knippen. Teleurstelling alom!

De mouwen werkte ik af met een zigzagsteekje, dat is eens wat anders!

Geen aan-foto's want voor ik het wist, was het te warm en plots... was het broekje te klein! Oeps...

Maar ik had ook nog een restje stof over (van een projectje dat ik ook nog niet liet zien!) waarvan ik een short met pof-effect maakte. Ik gebruikte het patroon van het broekje hierboven, en maakte dat op goed geluk een heel pak korter.

Nog een bijpassende t-shirt erbij en klaar was de zomer-outfit!
Uber-schattig, ik kan het u zeggen! Daar heb ik gelukkig wel aan-foto's van!

Tot zover mijn verhaaltje van vandaag... En wat het antwoord wordt op de titel, daar zal ik nog eens over slapen!