Zoeken in deze blog

donderdag 28 december 2017

Eindejaars-kadootjes! Part II

Voor mijn meter is het altijd moeilijker kadootjes kopen. Aangezien zij ook altijd veel moeite doet voor mij, wil ik me er ook niet makkelijk af maken. Dit jaar krijgt ze een kadobon, maar dat geef ik nooit graag zo als kaartje in een envelop.

Daarom maakte ik voor haar een opvouwbaar boodschappentasje uit het eerste boek van Zo geknipt. Het is zeker geen moeilijk ontwerp maar toch iets waar je wat aandacht aan moet besteden en dan krijg je een mooi, verfijnd tasje! Ze hebben ook gedacht aan een mooie afwerking, dus ik ben fan!

Het zakje zit mooi opgevouwen, een klein pakketje voor in je handtas.



Hier achter dit flapje met knoop zit het zakje waarin je het boodschappentasje vouwt. Even nadenken over hoe je moet vouwen, maar eens je het door hebt, superhandig!

En natuurlijk... afgewerkt met een persoonlijk labeltje! Ik vind het toch moeilijk om de labeltjes te gebruiken... voor persoonlijk gebruik omdat ik denk 'ik weet toch dat ik het maakte' en voor anderen omdat het een beetje als opscheppen voelt...

dinsdag 19 december 2017

Eindejaars-kadootjes! Part I

December, een tijd van kaarsjes, lichtjes en gezelligheid. Een tijd van kerstkaartjes, kerstbomen en... kadootjes!

Natuurlijk is december en kerst ook nog zoveel meer, maar ik wil het vandaag toch even hebben over die kadootjes! Ik vind het altijd heel leuk om kadootjes te bedenken. Ik steek er heel veel tijd in en het bezorgt me ook wel regelmatig stress, maar desondanks vind ik het zo fijn om een kado te bedenken dat echt bij de ontvanger past. Als dat dan ook nog een zelfgemaakt iets kan zijn, is dat dubbel plezier natuurlijk.

Vandaag een blogpost over zo'n homemade kadootjes!

Als eerste kan ik iets afvinken van mijn creatieve bucketlist (die vooral in mijn hoofd bestaat!): werken met porseleinstift.

Voor mijn grootmoeder maakte ik een gepersonaliseerde koffiebeker. De blanco beker kocht ik in Ikea. Het is een mooi model vind ik, geen klassieke mok. Doordat het een breder model is, ook heel handig om illustraties op aan te brengen.

 Hoe deed ik dit juist? Ik sneed met mijn Silhouette het woord uit in een sierlijk, handgeschreven lettertype. Ik kleefde dat op de tas en ging vervolgens met een goudkleurige porseleinstift stipjes zetten. Nadien deed ik hetzelfde met de blauwe stift. Zodra je tevreden bent van het resultaat, kan je het laten drogen. Dan de vinyl wegdoen en afbakken in de oven.

De achterkant van de beker vind ik minder verfijnd, maar ik weet dat het voor haar belangrijk is dat de namen van de kindjes erop staan en ik had geen creatievere, fijnere oplossing dan dit.

Vervolgens is het traditie bij ons dat de kinderen bij het lezen van hun nieuwjaarsbrief ook een kleine attentie geven aan hun meter of peter. Daarom kocht ik een doos 'mug jars' die o zo hip zijn (of is dat alweer gepasseerd?). Daarop kleefde ik weer in een mooi lettertype het woord meter of peter met eronder 'van Tijn' of 'van Jenne'. Met glasets bewerkte ik de mug jar. Glasets is nog altijd een product waar ik een haat-liefde verhouding mee heb. Oefening baart kunst waarschijnlijk en ik heb een gevulde pot dus die moet toch op ;)

 De ellende van glasets (onder andere!) is dat het heel moeilijk te fotograveren valt. Jullie zullen me dus op mijn woord moeten geloven dat het er mooi uitzag :)

Tot zover part I van mijn eindejaarskadootjes! Binnenkort volgt part II...

maandag 30 oktober 2017

Let's 'Stik Belgique' together!

Na mijn deelname aan Let's sti(c)k together van vorige keer, smaakte het naar meer! Toen de criteria voor deze maand bekend werden, begon ik al snel na te denken...

In het kader van haar Stik Belgique - feestmaand, vroeg Flaflinko om een Belgisch patroon dat je nog nooit gebruikte, of een gehackte versie als je het al wel eens maakte. Ik wist meteen welk patroon ik zou gebruiken... De Cisse van Zonen09! Zo'n mooie patronen maakt ze altijd, en de Cisse had ik al een paar maanden gekocht, maar ik durfde er niet aan beginnen. Ik maakte eerst een testversie uit een oude broek van mezelf en die zat als gegoten. Zo gelukkig was ik, want mijn zeer lange en smalle 3-jarige is moeilijk te kleden op broek-gebied.
Enter de eigengemaakte broek! Ik maakte deze broek van een grijze, dikke stof met rek in, van bij Madeline. Ik maakte ze een maat groter dan de testbroek, waardoor ze toch niet zo mooi aansloot. Maar... na een keer wassen paste ze perfect! Ai ai, een goede les voor mij, in het vervolg toch maar stofjes op voorhand wassen! Gelukkig liep het nu goed af...



Het werd een eenvoudige versie, want ik kan eerlijk gezegd niet goed uit aan de versie met zakken... Waarschijnlijk iets dat je gewoon eens moet doen! Ik pepte mezelf wel op om de valse gulp te maken, en dat was zoveel eenvoudiger dan ik verwacht had! Als 'fantasieke' stak ik een okerkleurige paspel onderaan de broekspijpen en achteraan, op de poep!

 


Ik maakte er een mooie okerkleurige t-shirt bij, maar bedacht toen ineens... dat die t-shirt niet aan de criteria beantwoordde! Gelukkig had ik zo nog een Zonen09-patroon liggen, waar ik wat tegenaan keek, de Charlie. Volledig onterecht trouwens, want op een spannend moment na wanneer je het beleg, voor- en achterpand met de kraag moet bevestigen, is dat echt een werk van niets. De werkomschrijving helpt je vlot door alle stappen heen. Hier volgen zeker nog Charlies! Het is eens wat anders dan een gewone t-shirt en toch nog aangenaam om te dragen voor mijn knopen-hatende kleuter!



Het enige nadeel vind ik de heupboord. Die maakt dat het nogal omhoog trekt en dat vind ik niet zo mooi. Bij een volgende versie ga ik eens proberen om de heupboord breder te maken, ofwel om gewoon te verlengen en om te zomen zoals een t-shirt.


Nu ik mijn oudste kabouter helemaal in het nieuw had gestoken, kon ik ook niet achterblijven voor mijn kleinste ukkepuk. Voor hem maakte ik - volledig in Belgische stofjes van About blue fabrics - een outfit die er zo comfortabel uitziet, dat ik hem zelf ook wel zou willen dragen!

Een Fons-en Sien- t-shirt, een gratis patroon van WenSJe, zit echt op 1 2 3 in mekaar. Het is ook een dankbaar patroon voor stof met lijnen. Door de manier waarop de mouw aangezet wordt, heb je daar een leuke variatie van de richting!


Voor de broek maakte ik ook gebruik van een gratis patroon, de Oliver broek. Ook dit zit op een zucht in mekaar en is een heel fijn model voor pamperpoepjes :) 








Geen matching outfits voor de broertjes, maar ook zonder dat zijn ze een geweldig duo!


Benieuwd wat de vele andere deelnemers maakten? Ga eens kijken, het zal alweer de moeite waard zijn!


zaterdag 21 oktober 2017

Uitgedaagd tot romantiek!

Op het Creatijd forum wordt er regelmatig een Personal Challenge georganiseerd! Niet dat we moeten sporten tegen de sterren op, maar veel leuker dan dat... Wie zich ingeschreven heeft hiervoor, krijgt uitdaging van een andere deelnemer. Je moet een kaart, een scrapbook-layout of een home deco object maken (vrij te kiezen) die beantwoordt aan 2 criteria. Als extra 'hulp' krijg je ook een sketch, zodat je de indeling daarop kan baseren. Vervolgens mag je zelf iemand 'uitdagen'!

Lang geleden dat ik nog eens mee deed, maar nu had ik me nog eens ingeschreven. Ik realiseerde me dat ik sinds de geboorte van Tijn geen enkele lay-out meer had gemaakt en dat terwijl ik foto's met hopen heb.

Benieuwd ging ik kijken welke uitdaging Mazina voor mij bedacht had...

Dit was de sketch waarmee ik aan de slag mocht gaan.





De extra opdrachten zijn:
1. maak een romantische layout of kaart compleet met kant en bloemen.
2a. als je een layout maakt, mag je geen foto's van je kindjes gebruiken.
2b. als je een kaart maakt, mag dat geen kinderkaart zijn

Een beetje stout van haar, als je weet wat mijn motivatie was om mee te doen! ;)

Ik kreeg hulp van medeforummers, die tips gaven zoals een foto van de favoriete knuffel gebruiken, het wiegje, ... Daardoor werd ik wel geïnspireerd en was ik van plan om een foto van de doopsuiker te gebruiken. Maar dat romantische, met bloemen en kant, dat stak me tegen. Zelfs al zou het om een baby-gerelateerd onderwerp gaan, dan nog kon ik voor mijn jongens geen romantische pagina maken.

Ik koos dus voor een iets gemakkelijkere opdracht, namelijk de kaart! Ik zeg wel 'iets gemakkelijker' want het was best een uitdaging. Ik vind zo'n romantische kaarten met alles erop en eraan heel erg mooi om te zien bij andere mensen, maar bij mezelf lukt dat nooit. Ik vind dat het plaatje nooit 'klopt'.

Toch ben ik best tevreden van de kaart die ik uiteindelijk gefabriceerd kreeg!


De grote bloem in het midden is gestempeld met een 'layer-stempel' die ik kocht op de Hobbybeurs in september. Superleuk effect, maar ik bedacht me pas tijdens het stempelen dat je dan best ook stempelinkt in verschillende tinten hebt. 
Toch is het met deze blauwe kleuren nog mooi gelukt!

En nu... kan ik iemand gaan uitdagen!!! Eens goed nadenken... ;)

vrijdag 13 oktober 2017

Noa, oftewel... Belgische naaisels!

Het zou straf zijn als iemand het nog niet gezien heeft: Stik Belgique! Aangezien Marjolein van Flaflinko 5 jaar aan het naaien is, vond ze dat - terecht - een reden voor een feestje! Ze riep de maand oktober uit tot Stik Belgique: een oproep om zoveel mogelijk met Belgische patronen te naaien, en eventueel ook met Belgische stofjes.

We zijn al bijna in de helft van oktober, dus tijd om te laten zien dat ik ook Belgisch naai!

Deze zomer maakte ik twee shorten met het superleuke en mooie patroon van Compagnie M., de Noa-broek. Echt een fijn patroon om met mooie katoentjes aan de slag te gaan. Je kan het sober houden of eens gek doen door er een opvallend patroontje in te verwerken.

Ik koos twee maal voor sober, een beetje tegen mijn aard in ;)

Het testbroekje maakte ik van dezelfde lichte streepjesstof als het pof-shortje in mijn vorige post.


 In zijaanzicht zie je dat ik de patroondelen in verschillende richtingen heb geknipt, zodat de streepjes niet allemaal mooi dezelfde kant op gaan.

Het patroon schrijft voor dat je onderaan twee maal een omslag doet en dan vastnaait. Dat kwam bij mij wat kort uit, dus ik zette er een dubbelgevouwen strook aan, zoals je bij boordstof doet. Ook hier knipte ik in omgekeerde richting.


En ondanks het dunne stofje, was het een prima speelshort!

Zoals ik bovenaan al zei, was dit mijn test-short! Want degene die ik keihard wou maken, was de onderstaande...
 Ik ga schaamteloos mee in de hele cactus-hype!

 Voor de flap van het zakgedeelte en voor de tailleband gebruikte ik de achterkant van de stof. Een van de beste tips die ik ooit vond op diverse blogs. Zo krijg je een harmonieus geheel (en het scheelt weer veel tijd in het zoeken naar een match met andere stofjes!).
Tijdens het in mekaar zetten liep er wel even iets mis... ik was namelijk van plan om de stof boven het zakje ook in de achterkant te doen en dat vergat ik eventjes. Maar och, zo is het ook mooi!

 Ik kocht bij de cactussenstof ook een superzacht effen (mêlée-)stofje bij Madeline en maakte daar een t-shirt van. Mijn cameo zorgde ervoor dat de t-shirt bij de broek paste. De flockfolie had ik nog liggen paste wonderwel bij de boordstof en de short!

Het geheel kon dienen als verjaardagsoutfit!



Zoals ik al zei, is de Noa-broek een superleuk patroon, omdat je er echt creatief alle kanten mee op kan. Ik ga er zeker ook een lange broek mee maken!

maandag 25 september 2017

To blog or not to blog...

Dat is de vraag die ik mezelf al meermaals heb gesteld. Deze vraag zat de afgelopen maand ook weer heel storend in mijn hoofd rond te dolen.
Want laat ons eerlijk zijn (zo begin ik dan tegen mezelf te praten), zo geweldig veel tijd heb ik niet om dit blogje uit te bouwen tot wat ik zou willen dat het is.

Ik kijk vol bewondering naar de vele leuke, gezellige en mooie blogs... Te veel om persoonlijk op te noemen, maar ze zijn allemaal zo leuk om te lezen, zo inspirerend... Dat wil ik ook! Ik wil regelmatig iets kunnen posten, ik wil lezers die oprecht geïnteresseerd zijn en reageren op wat ik schrijf.
En dat is niet alles, ik ben ook best bereid om daar moeite voor te doen. Niets komt vanzelf, dat weet ik maar al te best.

Daar zit dan ook juist het probleem. Want ook al wil ik wel meer tijd spenderen aan mijn blog, ik heb die tijd gewoon niet! Mijn werk slorpt tijd (en veel energie!) op, mijn grootste interesse buiten het werk gaat nog altijd uit naar mijn kindjes & vriendlief en daarnaast is er ook nog een huis te houden. Dat laatste is aanzienlijk minder mijn interesse, maar het moet gebeuren, nietwaar?!

De weinige tijd die overblijft, verdeel ik dan over:
* lezen (boeken, blogs, ...)
* sociale media (vooral nu en dan eens vijf minuten tussendoor)
* naaien
* kaartjes maken
* haken
* bakken
* moestuinieren
* ...

Dit allemaal in willekeurige volgorde en volgens seizoen en zin het ene al wat frequenter dan het andere.

Ik bewonder de mensen die naast dit alles ook nog de tijd vinden om van al hun activiteiten mooie, blogwaardige foto's te maken, hele fotoshoots met hun kinderen te organiseren en daar dan een plezant tekstje bij te schrijven!

En nu sprak ik over 'tijd', maar ik moet eerlijk zijn, soms ontbreekt me ook de zin. Want na een werkdag en een drukke avondshift thuis, gebeurt het meermaals dat ik me in de zetel plof met een tas thee en een haakwerkje. Of mijn laptop, om nog wat blogs te lezen die mij bijgevolg nog meer dingen op mijn to do - lijstje geven!

En toch... toch kan ik de knop niet omschakelen in mijn hoofd en zeggen 'ik stop er gewoon mee'. Waarom niet? Ik weet het echt niet, waarschijnlijk omdat ik het eigenlijk ook best plezant vindt, tekstjes schrijven en nadenken over berichten. Ik kan er gewoon niet voldoende mee bezig zijn om er een 'echte' goeddraaiende blog van te maken. En dat frustreert mij.

Dat gezegd zijnde, zal ik hier ineens ook nog eens wat - zeer laattijdige en dan ook nog eens geen mooie - foto's laten zien! Want ik heb ook zomerkleertjes genaaid, jawel!

 Een pofbroekje volgens patroon van Minikrea, want ik hou van pofbroekjes! Het stofje is een restje van de One to Hug winterjas die ik vorige winter maakte. Het t-shirtje had volledig in streepjes moeten zijn, maar in mijn enthousiasme vergat ik de mouw te spiegelen bij het knippen. Teleurstelling alom!


De mouwen werkte ik af met een zigzagsteekje, dat is eens wat anders!

Geen aan-foto's want voor ik het wist, was het te warm en plots... was het broekje te klein! Oeps...

Maar ik had ook nog een restje stof over (van een projectje dat ik ook nog niet liet zien!) waarvan ik een short met pof-effect maakte. Ik gebruikte het patroon van het broekje hierboven, en maakte dat op goed geluk een heel pak korter.









Nog een bijpassende t-shirt erbij en klaar was de zomer-outfit!
Uber-schattig, ik kan het u zeggen! Daar heb ik gelukkig wel aan-foto's van!




Tot zover mijn verhaaltje van vandaag... En wat het antwoord wordt op de titel, daar zal ik nog eens over slapen!

woensdag 16 augustus 2017

Let's sti(c)k together - Gepakt en gezakt

Let's Sti(c)k together is een initiatief van Flaflinko waarbij een groep naaiende mensen aan de hand van één of meerdere criteria iets maken. Tegen een bepaalde datum plaatst ieder haar eigen gemaakte item op haar blog en kan je overal gaan bewonderen. Met dezelfde criteria kan je vaak verschillende kanten op, zo blijkt!
Ik leerde deze naai-challenge kennen via Eefje en kreeg direct zin om eraan mee te doen. Maar natuurlijk begon ik ook direct te twijfelen, want was het wel iets voor mij? Zou ik wel goed genoeg zijn met mijn klein miniblogje? Drie rondes later vergat ik mijn twijfels even en meldde ik me aan... En dan kon ik meteen aan de slag met... kiezen!
Want deze keer waren er twee mogelijke thema's: Back to school en Gepakt en gezakt. Back to school was mijn eerste idee... maar een boekentasje maken voor Tijn zag ik niet zitten. Misschien volgend jaar ;) Een back-to-school outfit was mijn volgende plan, maar wie weet hoe zal het weer dan zijn? En als ik eerlijk mag zijn, heb ik al zomerspul genoeg gemaakt... En voor mezelf ben ik nog in de ontkenningsfase dat back to school/work er terug aan zit te komen. Gezien de hervormingen in mijn geliefde buitengewoon onderwijs weet ik eigenlijk alleen maar dàt ik een job heb volgend schooljaar, als 'ondersteuner' maar wat die job juist zal inhouden... dat weten we alleen maar in héél grote lijnen... zeer weinig dus.

Enter 'Gepakt en gezakt!' In maart 2016 volgde ik bij Den Depot in Heist op den Berg een workshop voor een tas. Ik kan het jullie alleen maar aanraden om daar een tassenworkshop te gaan volgen, want Saskia - die daar alle tassen ook zélf heeft ontworpen - doet dat SUPERgoed! Ik maakte toen een verzorgingstas voor mijn toen nog ongeboren baby'tje. Ik troonde mijn moeder mee om stofjes te kiezen en ze liet toen vallen dat ze dat paddenstoelen-stofje wel héél mooi vond. De dag van de workshop kocht ik dus een halve meter van dat stofje en andere benodigdheden...



en anderhalf jaar later was het dan zover!


Langs de buitenkant van de tas zitten er twee zijzakjes. Ik werkte deze af met bronskleurig biaislint.

Ook aan de binnenkant zitten zijzakjes. Aan de ene kant een handig dubbel zakje met elastiek. Dat ziet er toch 'echt' uit hé? 


 


Toen deze tas klaar was, had ik nog wat paddenstoelenstof over... En soms overvalt mij dan zo'n gevoel van zuinigheid en wil ik de stof meteen opwerken. Dat deed ik dan ook, letterlijk tot er maar een paar snippers overbleven! 

Het grootste item dat ik nog maakte, is een ritstasje zoals ik er al eerder maakte... 



Deze keer werkte ik de rits af met ritsflapjes. Dat geeft zo'n mooi en net afgewerkt resultaat. Ik ben fan! Het was ook makkelijker om de zijkanten af te werken. 

Aan de binnenkant uiteraard een voering in rood met witte stippen! Dat was voor de hand liggend... 


 Met de kleinere resten maakte ik nog deze collectie hebbedingetjes: een bladwijzer, een notitieboekje en een zakdoekenhoesje.


Dat allemaal samen geeft dit mooie geheel. Ik geef toe, ik ben er trots op!


En toen had ik nog een lange, smalle strook over (en dus die snippers, die in de vuilbak beland zijn!). Ik vond het zonde dat ik toch niet alle restjes had kunnen opgebruiken, tot ik een laatste idee had... een pennenzakje!
Zo breed als ik kon gaan, maakte ik dit pennenzakje. Er kunnen net twee pennen in, maar de restjes stof zijn wel allemaal op! Het is ook gevoerd met de rood met witte stipjes-stof en kan afgesloten worden met een kamsnap.


Helaas geen foto van alle items samen, want het is intussen al kado gegeven aan mijn moeder, die er heel blij mee was! Ze wist alleen niet meer dat ze die stof had vermeld destijds... ;)

Ziezo, mijn eerste deelname aan Let's sti(c)k together zit erop! Eentje met veel foto's, maar ik wou elk hoekje laten zien.

Benieuwd wat anderen maakten?

vrijdag 4 augustus 2017

Einde schooljaar!

Als er iets is dat mijn blog typeert, dan is het wel het gebrek aan stiptheid en het niet volgen van een logische volgorde!

Daarom nu, begin augustus, tijd voor een blogpost over het einde van het schooljaar...

Ik ga er niet lang over uitweiden, maar door hervormingen in het onderwijs - het zogehete M-Decreet - wordt de job die ik al bijna 10 jaar uitoefen, namelijk GON-begeleider van kinderen en jongeren met ASS, afgeschaft. Er komt wel iets nieuws in de plaats, maar dat zal toch heel anders verlopen en eigenlijk weten we nog altijd niet hoe dat juist zal zijn! Dat we deze job binnen een kleine maand moeten starten, maakt het natuurlijk extra spannend.

Omdat ik afgelopen schooljaar dus voor de laatste keer echt 'mijn' individuele leerlingen heb begeleid, wou ik ook een leuk afscheidskadootje geven. Ik had geen tijd om voor iedereen iets persoonlijks te maken, maar voor de jonge kindjes maakte ik wel een knikkerzakje, uiteraard gevuld met knikkers!

Ze waren er blij mee, denk ik wel. Jonge kindjes met ASS zijn niet zo sterk in het overbrengen van hun emoties ;) Een eerlijke reactie van één van hen 'ik ga het aan mijn broer geven, die verzamelt knikkers!'

Het maken van een stropzakje is niet zo moeilijk, maar ik heb voor de zekerheid toch een paar instructies opgezocht. Ik volgde deze tutorial, zodat ik aan het trekkoordje ook mooi afgewerkte zijkantjes had. Ik maakte geen bodem in mijn zakje, dat spaarde wat tijd uit!

Dan was er natuurlijk ook nog het afscheid van de allereerste juf van mijn oudste zoontje. Ik durf het moeilijk toegeven, maar zelfs ik was er emotioneel van! Het is echt een toppertje, deze juf. Ze maakte het mijn zoontje zo makkelijk om de overstap van crèche naar school te maken, daar ben ik echt heel dankbaar voor.
Ik dacht daarom dus na over een leuk en persoonlijk kadootje, zonder te overdrijven in kostprijs. Zelf leerkracht zijnde, wilde ik absoluut géén chocolade of een drinkbeker met 'de liefste juf' op!

Bij Lentezoet zag ik onderstaand gedichtje. Ik twijfelde dan ook niet lang om dit kaartje te kopen voor de juf. Het beschrijft bijna 100% wat ik haar wou zeggen. Lentezoet is zeker ook een aanrader voor andere gelegenheden, want ze heeft heel veel mooie teksten!

Bij de Hema kocht ik een setje met een A5 formaat notaboekje, een A6 boekje, een balpen, kleine clips en een paar bijpassende post-its.
Het grootste notaboekje was 'kaal', dus dat zou ik met mijn Silhouette wat pimpen. Elke juf kan toch een notaboekje gebruiken? Ik had toevallig nog goudkleurige vinyl liggen, dat mooi paste bij de andere items. Ik sneed haar juffennaam uit en maakte zo een persoonlijk boekje!



Binnenin de kaft van het boekje kleefde ik een kleurplaat van Tijn, om ook zijn persoonlijke touch toe te voegen!


Bij dit pakketje voegde ik ook nog een zakje zaadjes van  'vergeet-me-nietjes', met daarbij het kaartje 'opdat je me nooit zou vergeten'. Geen foto van het gehele pakketje helaas!

Voor de kinderverzorgster (die toch drie halve dagen in Tijn zijn klasje was) en voor de turnjuf was ik helaas minder origineel...
Voor hen kocht ik heel vlot een doosje merci chocolaatjes. Achter de folie schoof ik een kleurplaat van Tijn.


En dan binnenkort... beginnen we aan de voorbereidingen voor een nieuw schooljaar! Sta me toe nog even in ontkenningsmodus te leven ;)