Zoeken in deze blog

donderdag 27 augustus 2015

tuttenkoordjes

Ook al een hele tijd op de planning: mijn tuttenkoordjes-collectie tonen! Maar ja, dat wordt gebruikt en gebruikt en ondertussen zijn ze al niet meer allemaal even 'fris' om nog op de foto te gaan...

Gelukkig maakte ik af en toe wel eens een fotootje van een paar exemplaren, om maar een idee te geven. Zoonlief heeft er ondertussen in alle kleuren van de regenboog, waaronder uiteraard mijn geliefkoosde rood-met-witte-stipjes!

Ideaal om restjes op te maken, deze projectjes! Ook ideaal om kado te geven aan mensen met kersverse baby's! En ja, vandaar ook dat er twee roze exemplaren op de foto staan...



Wat ik heb ik nu geleerd (à la Piet Huysentruyt)?
* gebruik breed lint of biaislint om het lusje te maken. Dat smalle lintje dat je bij het gele eendjes-koord ziet is vragen om geprul en ellende! Niet zozeer bij het naaien, maar wel bij het aan- en afdoen van de tutjes.
* doe niet zo zot om zo'n lintje binnenstebuiten te stikken en dan met veel moeite en alweer ellende dat met de goede kant naar buiten te keren. (dat deed ik in het begin namelijk wél). Wat doe ik nu: een lap stof, twee keer de breedte van het uiteindelijke koordje + twee keer een cm. Ik vouw boven en onderaan één cm naar binnen, alsook langs links en rechts. Dan vouw ik het overlangs dubbel en stik ik de zijranden over. Zo heb je meteen een mooi lintje, zonder keren en stompe hoekjes... Tadaaa!
Vergeet dan wel niet je lusje er tussen te steken, of je moet het weer openmaken! Laps...
* maak dat niet te kort, zo'n tuttenkoordje. Want als zo'n baby dan zijn hoofdje draait, floept dat tutteke meteen uit de mond. En moet je dat er weer in gaan steken, als ze zelf zo handig niet zijn...
* steek het in een sokje als je het in de was doet... Gezonder voor de wasmachine!


dinsdag 11 augustus 2015

Doopsuiker en co!

Een jaar en morgen twee maanden geleden stond mijn wereld op z'n kop, want ons zoontje werd toen geboren!
Sindsdien is het leven niet meer hetzelfde, hetgeen zich ook uit in weinig blogposts ;) Maar... wat al héél lang op de planning staat, is een beetje 'stoefen' met mijn doopsuiker, want daar ben ik écht wel trots op (en dat valt niet vaak voor)! Ik heb me creatief kunnen uitleven met het maken van alles, heerlijk!

Nu heb ik eindelijk eens tijd gemaakt om tussen de honderden foto's van zoonlief te gaan zoeken en bewerken, om ze hier te kunnen plaatsen!

Het begon allemaal met het geboortekaartje... Ik wilde graag iets zelf ontwerpen, met papier, om nadien te laten drukken (wegens grote oplage). Graag met een uiltje, maar wel origineel wegens overaanbod aan uiltjes. Dus... het werd een uil in een boom!

Daarna begon het brainstormen over de doopsuiker zelf. Suikerbonen wou ik wel, maar niet te klassiek... 
 Verder wou ik heel graag alles zelf maken, met veel kleurtjes en verschillende materialen. Drie verschillende ontwerpen dus, want het moest ook voor mezelf leuk blijven (en ik kon niet kiezen tussen stof of papier!).
Ik naaide vele uiltjes en ben nu een pak beter in het maken van bochten met het naaimachien! Ook het onzichtbaar toenaaien met de hand is iets wat ik zeer sterk beheers :) Achteraf stempelde ik Tijn z'n naam nog onder de uiltjes op de papieren zakjes (en deed ik een schietgebedje dat hij toch geen meisje zou zijn!)
 Ik wou ook de boom laten terugkomen in de doopsuiker, dus ik experimenteerde met vilt, verschillende vormen van kruin, klei en kleine potjes... en tadaaa... Nadien heb ik ook nog op het lintje aan de bloempotjes zijn naam gestempeld... Kwestie van zo ver mogelijk in het proces feedback te kunnen vragen.

En tot slot, om het ook wat vooruit te laten gaan, gebruikte ik een pinterest-ideetje voor deze zakjes... Een leuk papiertje en kalkpapier erop gestikt, de alombekende uil erop en natuurlijk ook de boom. De stam is een stempel die ik ge-heat-embossed heb, de kruin tekende ik er zelf bij.
Voor de collega's op het werk is een grote lading snoep altijd een succes, dus zo geschiedde... (ik kon het natuurlijk niet laten om de saaie pot een beetje te pimpen!)
En toen alles af was, ging ik naar de Ava, en wat zag ik daar? Een boom, dé boom, MIJN boom! Ik kon het dan ook niet laten om hem mee te nemen (eerst betaald uiteraard) en aan te passen naar het ontwerp van de geboortekaart. Hij staat nog steeds in onze living, wegens nog altijd content met de grote toevalligheid en de goede vondst!

Ik vond dat allemaal ZO leuk om te doen, dat ik jaloers was op zwangere vrouwen die met suikerbonen-accessoires de AVA uitliepen!
Als ik ooit zonder werk val, is dat nog een roeping :)