De aanhouder wint... of ook wel: Julia sweater met korte mouwen!

Wie af en toe mijn blog leest, weet wel dat ik vele (te veel) hobby's heb. Dat maakt dat ik regelmatig wissel van naaimachine naar papierstapel en weer terug, om tussenin een halte te maken bij de haaknaalden of de oven!

De laatste tijd ben ik weer flink aan het naaien, onder andere voor de baby-op-komst. Maar daar kan ik natuurlijk nog niets van laten zien!

Daarom een foto van mijn laatste naaisel, het allereerste kledingstuk dat ik voor mezelf maakte! Ik ben al lang aan het kijken naar de Julia Sweater van Compagnie M, een leuke trui die los is van pasvorm en dus wel zou moeten passen voor mij ;)
In promotie heb ik het patroon gekocht, maar dan... moest er nog een stofje gekozen worden.
Donderdag ben ik naar Den Depot in Heist op den Berg gereden, want daar was het opendeurdag. Het stofje dat ik wou, was natuurlijk net niet lang genoeg meer, dus dit was mijn tweede keuze...

Een foto op de vloer, doet niet veel recht aan het ontwerp... maar een foto als ik het aanheb met hoogzwangere buik, laat even min zien hoe het model valt ;)

Ik zou het graag deze zomer dragen dus maakte ik de versie met korte mouwen. Ik koos ook voor de diepe halsuitsnijding, omdat het anders, met mijn brede schouders, te zwaar zou uitvallen.

Waarom dan de titel 'de aanhouder wint'?
Omdat er geen juiste okerkleur was in tricot of boordstof, ben ik voor de iets zwaardere sweaterstof gegaan. Bij de mouwen, geen enkel probleem. De heupboord ging ik sowieso breder maken, want niet alleen mijn schouders zijn breed ;) Dus ook op dat gebied geen probleem.

Maar dan... de halsboord! Ik heb de beginnersfout gemaakt om de lengte aan te houden die in de handleiding werd opgegeven, maar sweaterstof rekt minder hard.
Gevolg na poging 1: de halsboord was op en ik had nog een heel deel t-shirt over dat nog niet omgeboord was :)
Lostornen dus.

Ze gingen mij niet meer hebben hé! Ik heb nauwkeurig opgemeten hoe lang de hals eigenlijk was en een boord geknipt die enkele centimeters korter was. Ha!
Gevolg na poging 2: de diepe halsuitsnijding was nu wel héél erg diep. Zelfs voor een hele warme zomerdag ;) En het lubberde langs alle kanten...
Lostornen dus.

Nu had ik het bedacht... In plaats van de halsboord al in een cirkel toe te maken, zou ik de twee uiteinden loslaten. Ik begon het vast te zetten aan de t-shirt op 10 cm van het einde, trok de boordstof lichtjes aan onderweg en zette daarna de twee uiteinden van de boordstof vast aan mekaar.
Gevolg na poging 3: de halsuitsnijding was al beter, fatsoenlijk genoeg om mee onder de mensen te komen maar toch nog niet zoals het moet... Twijfel. Zo erg was het nu toch ook weer niet. Maar toch nog erg genoeg om er niet tevreden mee te zijn.
Lostornen dus.

Even nadenken en een poging 4 zou ondernomen worden... Lukte het dan nog niet goed, dan zou ik er een boord aanzetten in de stof van het t-shirt zelf.
Deze keer koos ik voor dezelfde werkwijze als poging 3, maar ik heb de boordstof veel strakker aangetrokken en... jawel!
Gevolg na poging 4: een keurige hals, nergens overschot aan stof en een tevreden Sara :)

Les van de dag: als het kan, kies ik volgende keer toch voor meer rekbare boordstof!