Zo geknipt 2: Dresscode stadskledij

In augustus heb ik me nog eens opgesloten met mijn naaimachine. Wat is dat al lang geleden!
Ik wou graag het hemdje uit Zo geknipt 2 maken voor zoonlief en dat moest liefst wel gebeuren vooraleer hij uit de grootste maat was gegroeid! Want ja. Ik heb een groot kind. Met zijn 15 maand is hij helaas al zo groot als de gemiddelde 2 jarige. Ik zeg helaas, niet voor mezelf, maar voor hem. Want ik merk het nu al, op zo'n jonge leeftijd, dat de verwachtingen van sommige mensen al hoger liggen. Want mensen verwachten dingen van een kind, op basis van hun grootte in plaats van hun leeftijd, zo blijkt.
Maar daar ga ik nu niet over uitweiden. Het feit is: ik moest de grootste maat nemen, dus ik moest voortdoen om het nog eens te kunnen laten dragen ook!

Zie dat nu toch eens aan, die achterkant. Daar ben ik toch wel trots op, zo mooi in mekaar gezet!

Nu heb ik zo de gewoonte om op het wereldwijde web op onderzoek te gaan als ik iets nieuws ga proberen: naaien met tricot, een bepaalde techniek, ... en nu dus ook 'het hemdje van Zo Geknipt 2'. Zo las ik op diverse blogs vaak hetzelfde, zoals 'het lijkt heel wat maar je moet gewoon alle stapjes volgen', 'op het einde zag ik pas waar het toe leidde' en 'goed lezen is de boodschap'.
"Jajaja", dacht ik. We zien wel.

Maar achteraf gezien, kan ik eigenlijk alleen maar zeggen 'I agree'. Het is écht zo. Heel goed lezen is de boodschap. Soms al eens iets tegen je natuur in doen, zoals de stoffen met de slechte kanten op  mekaar vast naaien. Soms ook een eigen draai geven aan de uitleg. Ik snap bijvoorbeeld nog altijd niet hoe ik dat trucje moest toepassen waarbij je een speldje in de kraag en de schouderstof prikt, om niet te ver te stikken... Ik weet het nummer van die stap even niet vanbuiten, maar in elk geval: ik snapte het niet. Dat zie je ook wel aan mijn kraag, die niet perfect aansluit op de grens tussen het rode mouwdeel en het blauwe buikdeel...

Die voering! Zie dat toch! Een trots moment, toen ik merkte dat al die rafelende en lelijke randjes op magische wijze (en na ettelijke stappen!) gewoon verstopt waren onder dat blauwe binnenstofje!

Maar nu... toch nog een kanttekening bij dat rooskleurige happy verhaaltje van 'volg alle stapjes en je leeft nog lang en gelukkig met je mooie naaiwerkje'...
De buitenkant, dat was rap beslist, ging ik met kamsnaps doen in plaats van met echte knoopjes en knoopsgaten. Ik zag dat anders al gebeuren dat die knoopjes toch veel te klein waren voor de knoopsgaten of omgekeerd. Op 1 2 3 zaten ze erin.
Op het einde moest ik alleen nog aan de binnenkant twee drukknopen vastmaken, voor de binnen'flap'. Ik begon ijverig te naaien (gierig als ik ben, wilde ik mijn kamsnaps sparen). Tot ik ineens besefte dat ik al een kwartier aan het prullen was met zo'n mini opnaai-drukknoopje en ik nog zo'n 3 stukjes moest doen. Snel losgemaakt en pits-pits, snel twee kamsnaps in de stof gezet... Om dan (het was echt de allerlaatste stap en de vermoeidheid was misschien al wat groot) te ontdekken dat die vervloekte dingen in de omgekeerde richting moesten! Ik weet niet of je al met zo'n kamsnaps werkte, maar je krijgt dat niet zomaar meer uiteen als dat vastzit hé. Dat kostte ook nog eens heel veel tijd en moeite, en... bij de allerlaatste 'kneep' ... maak ik ook nog eens het opzetstukje van mijn tang stuk.
Dus heb ik daarna nog ettelijke dagen moeten wachten, tot ik tijd had om een nieuw opzetstukje te gaan kopen en het geheel af te werken!

Ondertussen heeft zoonlief het hemdje al eens gedragen en het valt in goede aarde. Omwille van het wikkel- en drukknoopjessysteem is het friemelgehalte minimaal en het lijkt ook nog comfortabel genoeg voor allerlei klim- en speelactiviteiten.
Ik ben dus een blije Zo Geknipt-fan!